Muškarci koji često drže dijete i smršaju, a potom ponovo vrate izgubljene kilograme imaju povećan rizik za nastanak žučnih kamenaca.
Žučni kamenci nastaju od holesterola, žučnih soli i kalcijumovih soli u žučnoj kesici. Naročito često se sreću kod muškaraca u zapadnim zemljama. Posebno ako se sprovode voćne dijete, režimi gladovanja, vodene dijete, detoksikacije organizma i druge vrste dijeta, u kojima se ne konzumira hrana koja sadrži bilo kakve masti, može doći do nastanka kamena u žuči. Žučne soli se stvaraju da bi emulgovale masti iz hrane i omogućile njihovo varenje. One se oslobađaju iz žučne kesice, ali ako se duže vreme ne uzima masna hrana ostaju u žučnoj kesici i mogu da kristališu sa solima kalcijuma i holesterolom, pri čemu nastaju kamenci.
Povećana telesna težina je faktor rizika za nastanak žučnih kamenaca, kao i nagli gubitak težine restriktivnim dijetama kod prekomerne uhranjenosti. Smatra se da oko trećine stanovništva želi da smanji telesnu težinu i da primenjuje neki oblik dijete. Ako se pridržavaju restriktivnog načina ishrane dolazi do smanjenja telesne težine i zadovoljni što su smršali, ljudi se vraćaju svom pređašnjem načinu ishrane. Stari način ishrane podrazumeva uspešne uslove za nastanak novih masnih naslaga i tako se stvara ciklični proces: mršavljenje (tokom dijete) – vraćanje na pređašnju kilažu (ubrzo po povratku na ustaljeni način ishrane).
Istraživanja pokazuju da posledice ovakvih ponovljenih mršavljenja i vraćanja na prethodnu kilažu predstavljaju faktor rizika za nastanak metaboličkog sindroma.
U israživanju sprovedenom na Univerzitetu u Kentakiju analizirani su podaci o 24 729 muškaraca u studiji praćenja zdravstvenog stanja i telesne težine. Muškarci su napisali oscilacije u težini u periodu od 1988. do 1992. Zatim im je slat upitnik svake dve godine od 1992. do 2002, da bi se pratila učestalost pojave žučnih kamenaca.
Ukupno 7 443 muškarca je prijavilo da su uspeli da očuvaju postignutu telesnu težinu, tj. ostali su u granicama 2-3kg plus ili minus u odnosu na težinu koju su imali 1988-1992. Od muškaraca koji su imali oscilacije u telesnoj težini, 10 027 njih su bili sa lakim cikličnim oscilacijama težine (dobijali su i gubili 3-5kg), 5 185 su bili sa umerenim cikličnim oscilacijama težine (dobijali su i gubili 5-10kg) i 2 074 su bili sa velikim cikličnim oscilacijama (dobijali su i gubili preko 10kg).
Ukupno je zabeleženo 1 222 slučaja simptomatskih žučnih kamenaca. Šanse za nastanak žučnih kamenaca su bile mnogo veće u grupi koja je imala oscilacije u kilaži nego u grupi koja je imala približno istu telesnu težinu.
Muškarci iz kategorije lakših oscilacija telesne težine su imali za 21% povećan rizik od nastanka žučnih kamenaca u poređenju sa muškarcima koji nemaju ciklične promene u težini. Muškarci sa umerenim oscilacijama telesne težine, za 38%, i sa velikim oscilacijama telesne težine, za 76%, imaju povećan rizik od nastanka žučnih kamenaca.
Rizik od nastanak žučnih kamenaca je rastao sa povećanjem broja ciklusa mršavljenja i ponovnog gojenja. Takođe je utvrđeno da su gojazni muškarci bez oscilacija u telesnoj težini manje skloni nastanku žučnih kamenaca od muškaraca kod kojih postoje ciklične oscilacije u težini.